ประโยชน์ของการฟื้นฟูด้านการสื่อความหมาย

1.  ช่วยให้การสื่อความหมายกลับคืนมาให้มากที่สุดและเร็วที่สุด

2.  กระตุ้นให้เกิดรูปแบบการสื่อความหมายที่เหมาะสม

3.  ป้องกันไม่ให้มีพัฒนาการของพฤติกรรมการสื่อความหมายที่ผิด

ความแตกต่างระหว่างพูดไม่ชัด Dysarthria และ Apraxia

การฝึกภาษาและการพูดเบื้องต้น สำหรับผู้ป่วยอะเฟเซีย (Apraxia)

1.  กระตุ้นการพูดคุย เรื่องง่ายๆ ในชีวิตประจำวัน เช่น บอกชื่อ บุคคล สถานที่ เวลา คำพูดทักทายต่างๆ

2.  ฝึกชี้หรือทำตามคำสั่งจากง่ายไปหายาก เช่น ยกมือขึ้น ยกมือขวาขั้น เลือกชี้หรือหยิบสิ่งของหรือรูปภาพต่างๆ

3.  ฝึกบอกชื่อคำนาม คำกริยา เพื่อเรียกชื่อคน สิ่งของ กริยาอาการ ที่ใช้บ่อยๆในชีวิตประจำวัน แล้วจึงเป็นคำขยายต่างๆ โดยใช้ของจริงหรือรูปภาพเป็นสื่อ ไม่ควรเริ่มต้นสอนคำศัพท์ที่ยากหรือไม่ได้ใช้บ่อยซึ่งอาจทำให้ผู้ป่วยรู้สึกล้มเหลวในการพูด

4.  ให้นับเลข เรียกชื่อวัน ชื่อเดือน ซึ่งผู้ป่วยมักจะจดจำสิ่งที่เรียกกันเป็นระเบียบได้ดี

5.  ฝึกให้พูดตามและ/หรือพูดเอง ระดับคำ วลี หรือประโยค

6.  ฝึกให้ผู้ป่วยอ่านตามหรืออ่านเอง ตั้งแต่ระดับง่ายๆ คือคำพยางค์เดียวที่ผู้ป่วยคุ้นเคย แล้วจึงค่อยๆให้อ่านเป็นคำหลายๆพยางค์ จนถึงระดับประโยค

7.  ฝึกให้ผู้ป่วยเขียนคำง่ายๆ เช่น บ้าน ข้าว น้ำ หวี ฯลฯ โดยควรมีรูปภาพประกอบเพื่อให้ผู้ป่วยระลึกคำนั้นๆ ได้ด้วย เมื่อผู้ป่วยมีความสามารถเพิ่มขึ้นจึงค่อยให้ฝึกเขียนคำและประโยคที่ยาวขึ้น

8.  กรณีอาการรุนแรงมากไม่สามารถสอนพูด หรือเขียนได้ให้ใช้กระดานที่เป็นรูปภาพหรือตัวอักษรเพื่อใช้สื่อความหมาย

9.  กระตุ้น บริหารอวัยวะในช่องปาก การกลืนน้ำลาย นวดกล้ามเนื้อบริเวณใบหน้า ลิ้น ริมฝีปาก กระตุ้นการเป่าลม เป่าน้ำ เป่าเทียน

10.              กระตุ้นให้ออกเสียงธรรมชาติ เช่น ไอ กระแอม ถอนหายใจ หาว หัวเราะ

11.              กระตุ้นออกเสียง สระ อา อู อี

12.              ฝึกออกเสียง คำหรือพยัญชนะที่มีการขยับริมฝีปากซึ่งผู้ป่วยออกเสียงตามได้โดยง่าย เช่น ม ป พ บ ว

13.              ฝึกร้องเพลงที่ผู้ป่วยชอบและคุ้นเคย

14.              ฝึกฟังแยกเสียงที่แตกต่างกันมากๆ เช่น ไก่-หมู แล้วพัฒนามาเป็นเสียงที่คล้ายกัน เช่น หมา-ม้า ปลา-หมา ปู-หมู โดยผู้ฝึกออกเสียงใดเสียงหนึ่ง แล้วให้ผู้ป่วยบอกว่าเป็นเสียงใดใน 2 เสียง

การฝึกพูดเบื้องต้น สำหรับผู้ป่วยพูดไม่ชัด Dysarthria

1.ฝึกการเคลื่อนไหวอวัยวะที่ใช้ในการพูด

ริมฝีปากและแก้ม

:อ้าปาก-หุบปาก ห่อปากจู๋-ยิงฟัน เป่าลม เป่าน้ำ เป่าเทียน เปาะปาก ออกเสียง ปา ปา ปา/มา มา มา /บา บา บา ติดต่อกันอย่างรวดเร็ว

ลิ้น:แลบลิ้นเข้าออกจากปาก แกว่งลิ้นซ้ายขวา ให้ลิ้นแตะฟันบนฟันล่างสลับกัน เดาะลิ้น ออกเสียง ตี ตี ตี/ดี ดี ดี/นีนีนี/ที ที ที/ลี ลี ลี/ลา ลา ลา อย่างเร็ว

ขากรรไกร:ฝึกขยับขากรรไกรขึ้นลง หรือทำท่าเคี้ยว

2.ฝึกการหายใจ: จัดท่านั่งให้สบาย หายใจเข้าท้องป่อง หายใจออกท้องยุบ ต่อมาฝึกออกเสียงขณะหายใจร่วมด้วย เช่น สระอา อู อี นับเลข 1-10

3.ฝึกลดอัตราเร็วในการพูด: โดยการเคาะจังหวะช่วยให้พูด ตามเสียงเคาะจังหวะแต่ละครั้ง

4.ฝึกเพิ่มความดังของเสียง: ให้ออกเสียงขณะออกแรงดัน ให้ผู้ป่วยพูดในสถานการณ์ที่มีเสียงจอแจ

5.ฝึกการออกเสียง สระ+พยัชนะให้ชัด: โดดเน้นการวางปาก &ลิ้นให้ถูกต้องโดยผู้สอนออกเสียงเป็นตัวอย่าง เริ่มจากเสียงสระก่อน สระเดี่ยว-สระผสม-พยัญชนะเสียงริมฝีปาก (ป ม บ ว) พยัญชนะเสียงลิ้น (ด ล ต น จ ย)พยัญชนะเสียงเสียดสี (ฟ ช ซ ท พ)หรือเสียงควบกล้ำ

คำจำกัดความ

>>> ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่  http://www.firstphysioclinic.com

>>> เฟิร์สฟิสิโอคลินิกกายภาพบำบัด (FIRSTPHYSIO)

>> > LINE ID: 0852644994

>>> TEL. 085-264-4994